.. ආර්‍යාශ්ටාගික මාර්ගයේ මුලින්ම දක්වා ඇති මාර්ගාංගය නම් සම්මා දිට්ඨියයි. එනම් සියළුම සත්වයෝ දුකින් පෙලෙන බවත් ඒ දුකට හේතුව තෘශ්නාව බවත් තෘශ්නාවෙන් මිදීමෙන් දුකින් මිදිය හැකි බවත් ඒ සදහා ඇති මග අර්ර්‍යාශ්ටාංගික මාර්ගය බවත් නුවණින් වටහා ගැනීමයි.. ඉන්පසු දෙවන මාර්ගාංගයේදී එනම් සම්මා සංකප්පයේදී දුකින් මිදීමටනම් ආශ්වාදයෙන් මිදීම නම් වූ නෙක්ඛම්ම සංකල්පය ඇති කර ගන්නේ සසර දුකට හේතුවක් වූ තෘෂ්ණාව දුරු කිරීමට නම් ආශ්වාදයෙන් මිදීම අත්‍යාවශ්‍ය වන නිසයි. මෙසේ ආශ්වාද්යෙන් මිදීම නම් වූ නෙක්ඛම්මයත් ද්වේශයෙන් මිදීම අව්‍යාපාද නම්වූ සංකපයත් හිංසාවෙන් මිදීම නම් වූ අවිහිංසා සංකල්පයත් ඇතුලත් වන්නේ ආර්‍යශ්ටාංගික මාර්ගයේ ප්‍රඥා කොටසටමය. මේවා මෙසේ දැක්වීමට සිදු වූයේ යමෙක් සීලයක් රැකිය යුත්තේ එයින් තමන්ට වන හානිය මෙන්ම අනුන්ට වන හානියද ප්‍රඥාවෙන් දැක ගැනීම තුලින් වීමයි.ප්‍රඥාව තුලින් යමෙක් මෙසේ සීලයක් රැකිය යුත්තේ කුමක් නිසාද කියා නොදකිනවා නම් ඔහුට හෝ ඇයට සීලය කරදරයක් දුකක් සේ දැනිය හැකිය. උදාහරනයක් ලෙස දක්වනවානම් යමෙක් උන සෙම්ප්‍රතිශ්‍යාවෙන් පෙලෙනවා නම් එයට ප්‍රතිකාරයක් ගැනීමට වෛද්‍යතුමෙක් වෙතට ගිය පසු වෛද්‍යතුමා ඔහුට හෝ ඇයට මෙසේ උපදෙස් දෙයි, '' ඔබ සීතල ජලය පාවිච්චි නොකරන්න.. සීතල සුලඟ නොවැදීමට පරිස්සම් වන්න. යනාදී වශයෙනි, ඒ රෝගියාට මේ වෛද්‍ය උපදෙස් කරදරයක් සේ නොදැනෙන්නේ වෛද්‍ය උපදෙස් පිලිපැද්දේ නැතිනම් තමන්ට එයින් වන හානිය හොදින් දන්නා නිසයි.. අප සීලය රැකිය යුත්තෙත් මෙලෙසින්මයි.. සීලය යනු තමන්ගේත් අනුන්ගේත් ආරක්ෂාව සදහා රැකිය යුතු දෙයක් ලෙස සිතන්නේ නම් සීලය හිරිහැරයක් සේ නොදැනෙනු ඇත.. එහෙත් මේ අයුරින් සීලය ගැන සිතීමටනම් ප්‍රඥාව සහ මෛත්‍රී කරුණා දෙක අනිවාර්යයෙන් සිත තුල තිබිය යුතුමය. යමෙක් ප්‍රඥාවෙන් තොරනම් ඔහු හෝ ඇය හැඟීම් පාලනයෙන් තොර වීම නිසා තමන් අනතුරේ වැටේ. කරුණා මෛත්‍රී නොමැති කමින් අනුන් අනතුරේ හෙලයි..තව ලෙසකින් කියනවා නම් සීලය යනු ඉවසීමයි.. ලැබෙන බාහිර අරමුනු වලට නොඇලී නොගැටී සිටීමට තරම් ඉවසීමක් යමෙක් තුල ඇත්නම් එවැන්නකුට කය වචනය ඉතා ලෙහෙසියෙන් සංවර කරගත හැක.. ප්‍රඥාවෙන් යුතුව සීලයෙන් සංවර වී සංවරවූ සමාධිමත් සිතින් චතුරාර්‍ය සත්‍යාවබෝධ කොට ඒ අමා නිවන් සුවයෙන් නිවී සැනසෙමු,, ඔබ සැමට තෙරුවන් සරණයි..!
.jpg)
