ඔන්න මිතුරනේ අදත් මම ආව ඔයාලත් එක්ක සදහම් අමා බිඳුවක් බෙදා හදා ගැනීම පිනිස. අද අපි සලකා බැලීමට යන්නේ සංසාරේ අප අතරමං කිරීමට හේතුවන්නාවූ සංකල්ප තුනක් ගැන.. ඒ තමයි..මේවා මගේ මේ මම මේ මගේ ආත්මය යන වැරදි සංකල්ප තුන..අපි දන්නවා ස්වාභාවික පරිසරය
ේ ඇති ක්‍රියා කාරිත්ව වන අව්ව වැස්ස, සුලඟ, වගේ තත්වයන් අපි කවුරුවත් මගේ කියා නොසකන බව.. ඒ නිසාම ඒවා පාලනය කිරීමට නොයන බව මොකදකියනවානම් අපි දන්නවා ස්වභාවික ක්‍රියාකාරිත්වයන් අපට පාලනය නොකලහැකි බව.ඉතින් අපි මේ කාරනයම උපයෝගී කරගෙන අපතුල ඇති මගේ යන සංකල්පය ඉවත් කර ගන්නා හැටියි.. අද කතා කරන්නේ..
අපි කලින් කිවුවා අප යම් දෙයක් ක්‍රියාකාරිත්වයක් ලෙස දුටුවොත් ඒවා මගේ කොට නොසලකන බව... ඒවා තමන්ට කැමති ලෙස පාලය කිරීමට නොයන බව..
ඉතින් යමෙක් විදසුන් නුවනින් මේ පංච උපාදානස්කන්දය හුදෙක් ක්‍රියාකාරිත්වයක් ලෙස දුටුවොත් ඒ කිසිවක් මගේ ලෙස නොගනියි..
මම ලෙස නොගනියි.. වේගයෙන් ඇතිව නැතිව යන ක්‍රියාකාරිත්වයක් තමන්ට පාලනය කලනොහැකිබව වටහාගනී.. වේගයෙන් වෙනස්වන ක්‍රියාකාරිත්වයකට මම යැයි සිතා ගැනීම අනුවන කමක් බව වටහා ගනී.. එසේ වේගයෙන් වෙනස්වන ක්‍රියාකාරිත්වයකට මම යැයි ගතහොත් එයම දුකක් වන බව නුවනින් වටහා ගනී.. එසේ වේගයෙන් වෙනස්වන ක්‍රියාකාරිත්වයක් පාලනය කිරීමට යෑමද දුකක් බවත් නිශ්පල ක්‍රියාවක් බවත් නුවනින් වටහා ගනී.. මෙසේ වන්නේ විදසුන් වදන යෝගියා සෑම දෙයක් ම අනිත්‍ය සංඥාවෙන් ගන්නා නිසා ඔහුතුල තිබූ නිත්‍ය සංඥාව නැතිව යන නිසාය.. මේ බව සත්ධර්මයේ සදහන් වන්නේ
අනිච්චානුපස්සි විහරත..නිච්ච සංඥා පජහත.
.
අනිත්‍ය අනුව දකිමින් නිත්‍ය සංඥාව දුරලන ලෙසයි
අපද මේ
උතුම් විදසුන් වඩා කෙලෙසුන් කඩා ඒ අමා නිවනින් නිවී සැනසෙමු.
. සැමට තෙරුවන් සරණයි..!
No comments:
Post a Comment