ඔන්න පින්වත් මිතුරු මිතුරියනේමම අදත් ආව උතුම් සත්ධර්මයෙන් බිඳක් ඔයාලත් එක්ක බෙදා ගන්න..ඉතිං මිතුරු මිතුරියනේ..ඇයි අපට සත්ධර්මයක් ඕකැ වෙන්නේ? අපිට සත්ධර්මයක් ඕන වෙන්නේ අපිට දුකක් තියන නිසානේ.. නේද?ඉතිං ඇයි අපට දුකක් ඇති වෙන්නේ?අපි හැමෝම වගේ දන්නව දුකට හේතුව තෘශ්නාව බව..අපි බොහොමයක් දෙනා හිතන්නේ අපට දැනෙන බාහිර අරමුනු නිසයි තෘශ්නාව රාගය ඇති වන්නේ කියල..ඒත් බුදු රජාණන් වහන්සේ දේශනා කරන්නේ ලෝකයේ විසිතුරු දේවල් තුල රාගය නැති බවත් රාගය ඇති වන්නේ අප තුල ඇතිවන වැරදි සංකල්ප නිසා බවත් ය..දැන් අපි බලමු මේක වෙන්නේ කොහොමද කියල..ඇත්තටම අපෙ ඇසට පෙනෙන දේවල්මද අපි දකින්නේ කියල පොඩ්ඩ්ඩක් බලමු..ඔන්න අපි කඩේකින් පත්තරයාක් ගන්නාව බලන්න..අපි පත්තරේ පිටු පෙරලනකොට අපි රූපයක් දකිනව..ඒත් එක්කම අපට හිතෙනව ශා..! මේ අර නිලියනේ..කියල. ඔහොම හිතෙනවාත් එක්කම එය දකින කෙනාගෙ හිතේ අශාවක් උපදිනවා..ඒත් ඇත්තටම එයාගේ ඇස් වලට පෙනුනේ මොකද්ද?ඇත්තටම ඔහුට පෙනුනේ යම් යම් වර්න සහ හැඩතල විතරයි..ඔහු තුල තිබූ අවිද්යාව හේතුවෙනුයි පෙනුන දෙය තුල ඇත්තටම තිබුන දෙය නොදැක පුද්ගල ප්‍රතිරූපයක් මැව්නෙ..ඔන්න ඕකට තමයි අවියාව නිසා සංස්කාර හට ගන්නව ඒ අවිදාවෙන් හටගන්න සංස්කාර නිසා විඤ්ඤානය හට ගන්නවා කියන්නේ..අන්න විඤ්ඤානයෙන් තමයි පවතින තත්වය නොදැක නොපවතින පුද්ගල සංඤාවක් දැක්කේ..අන්න ඒ නිසම තමයි දැක්ක දෙය ගැන වටිනා කමක් දෙන්නේ..වටිනාකම් දීම නිසයි තෘශ්නාවක් හට ගන්නේ..අපි අපිට දැනෙන අරමුනුවල මූලික ස්වරූපයෙන්ම ගන්නවානම් ඒවා ද්‍රව්ය ,පුද්ගල සංඤාවන් නැති චලන චිත්‍ර පමනක් වනවා..එහෙම නැතිව අපට ලැබෙන අරමුනු අවිද්යාව තුලින් සංස්කරනය කොට ඒ නිසා හට ගන්නා විඤ්ඤානයක් තුලින් දැන ගත්තොත් අපට ඒ තුලින් පුද්ගලයන් සහ දෙවල් දැනෙනු ඇත..එවිට ඒ ඒ දේවල් වලට වටිනාකම් දීම නිසා ඇලීම් ගැටීම් හටගනු ඇත..මෙය සත්ධර්මයේ සඳහන් පරිදි අසාරය සාරය ලෙස ගැනීමයි..මේ ලෙසට අසාරයම සාරය ලෙස ගන්නාතුරු කිසිවෙකුට අසාරයට ඇතිවන තෘශ්නාවෙන් මිදිය නොහැකි වනු ඇත..ඒ නිසාම දුකින් ද මිදිය නොහැකිවනු ඇත..යමෙක් ලැබෙන අරමුනු අවිද්යාව තුලින් සංස්කරනය නොකර මූලික ස්වභාවයෙන්ම ගන්නවානම් ඔහුට අරමුනු පුද්ගලයන් හෝ ද්‍රව්ය ලෙස නොහනෙගෙනු ඇත..අවිට ඔහු ඒවාට නො ඇලෙනු ,නොගැටෙනු ඇත.. මේ නිසාම ඒවා සමග ඇලීම් ගැටීම් ඇතිකර නොගනු ඇත.. මෙය සත්ධර්මයේ සඳහහන් අසාරය අසාරය ලෙසත් සාරය සාරය ලෙසත් ගැනීමයි..මේ ලෙස අරමුනු නිවැරදිව ගන්නා හට දැකීම දැකීමක් පමනක්ම වනු ඇත..ඇසීම ඇසීමක් පමනක්ම ද රස, ගඳ ,ස්පර්ශ දැනීම දැනීමක් පමනක්ම වනු ඇත..මෙය බාහිය පරිබ්‍රාජක තුමාට බුදු රජාණන් වහන්සේ දුන් උතුම් භාවනාවයි..ඔබ අපද අරමුනු ඒවාගේ මූලික ස්වභාවයෙන්ම ගෙන අවිද්යා තෘශ්නා දෙකෙන් මිදෙමු..සියලු සසර දුකින් මිදී ඒ අමා නිවනින් නිවී සැනසෙමු..ඔයල හැමෝටම තෙරුවන් සරනයි..!
චලන විත්‍රය
ඔන්න පින්වත් මිතුරු මිතුරියනේමම අදත් ආව උතුම් සත්ධර්මයෙන් බිඳක් ඔයාලත් එක්ක බෙදා ගන්න..ඉතිං මිතුරු මිතුරියනේ..ඇයි අපට සත්ධර්මයක් ඕකැ වෙන්නේ? අපිට සත්ධර්මයක් ඕන වෙන්නේ අපිට දුකක් තියන නිසානේ.. නේද?ඉතිං ඇයි අපට දුකක් ඇති වෙන්නේ?අපි හැමෝම වගේ දන්නව දුකට හේතුව තෘශ්නාව බව..අපි බොහොමයක් දෙනා හිතන්නේ අපට දැනෙන බාහිර අරමුනු නිසයි තෘශ්නාව රාගය ඇති වන්නේ කියල..ඒත් බුදු රජාණන් වහන්සේ දේශනා කරන්නේ ලෝකයේ විසිතුරු දේවල් තුල රාගය නැති බවත් රාගය ඇති වන්නේ අප තුල ඇතිවන වැරදි සංකල්ප නිසා බවත් ය..දැන් අපි බලමු මේක වෙන්නේ කොහොමද කියල..ඇත්තටම අපෙ ඇසට පෙනෙන දේවල්මද අපි දකින්නේ කියල පොඩ්ඩ්ඩක් බලමු..ඔන්න අපි කඩේකින් පත්තරයාක් ගන්නාව බලන්න..අපි පත්තරේ පිටු පෙරලනකොට අපි රූපයක් දකිනව..ඒත් එක්කම අපට හිතෙනව ශා..! මේ අර නිලියනේ..කියල. ඔහොම හිතෙනවාත් එක්කම එය දකින කෙනාගෙ හිතේ අශාවක් උපදිනවා..ඒත් ඇත්තටම එයාගේ ඇස් වලට පෙනුනේ මොකද්ද?ඇත්තටම ඔහුට පෙනුනේ යම් යම් වර්න සහ හැඩතල විතරයි..ඔහු තුල තිබූ අවිද්යාව හේතුවෙනුයි පෙනුන දෙය තුල ඇත්තටම තිබුන දෙය නොදැක පුද්ගල ප්‍රතිරූපයක් මැව්නෙ..ඔන්න ඕකට තමයි අවියාව නිසා සංස්කාර හට ගන්නව ඒ අවිදාවෙන් හටගන්න සංස්කාර නිසා විඤ්ඤානය හට ගන්නවා කියන්නේ..අන්න විඤ්ඤානයෙන් තමයි පවතින තත්වය නොදැක නොපවතින පුද්ගල සංඤාවක් දැක්කේ..අන්න ඒ නිසම තමයි දැක්ක දෙය ගැන වටිනා කමක් දෙන්නේ..වටිනාකම් දීම නිසයි තෘශ්නාවක් හට ගන්නේ..අපි අපිට දැනෙන අරමුනුවල මූලික ස්වරූපයෙන්ම ගන්නවානම් ඒවා ද්‍රව්ය ,පුද්ගල සංඤාවන් නැති චලන චිත්‍ර පමනක් වනවා..එහෙම නැතිව අපට ලැබෙන අරමුනු අවිද්යාව තුලින් සංස්කරනය කොට ඒ නිසා හට ගන්නා විඤ්ඤානයක් තුලින් දැන ගත්තොත් අපට ඒ තුලින් පුද්ගලයන් සහ දෙවල් දැනෙනු ඇත..එවිට ඒ ඒ දේවල් වලට වටිනාකම් දීම නිසා ඇලීම් ගැටීම් හටගනු ඇත..මෙය සත්ධර්මයේ සඳහන් පරිදි අසාරය සාරය ලෙස ගැනීමයි..මේ ලෙසට අසාරයම සාරය ලෙස ගන්නාතුරු කිසිවෙකුට අසාරයට ඇතිවන තෘශ්නාවෙන් මිදිය නොහැකි වනු ඇත..ඒ නිසාම දුකින් ද මිදිය නොහැකිවනු ඇත..යමෙක් ලැබෙන අරමුනු අවිද්යාව තුලින් සංස්කරනය නොකර මූලික ස්වභාවයෙන්ම ගන්නවානම් ඔහුට අරමුනු පුද්ගලයන් හෝ ද්‍රව්ය ලෙස නොහනෙගෙනු ඇත..අවිට ඔහු ඒවාට නො ඇලෙනු ,නොගැටෙනු ඇත.. මේ නිසාම ඒවා සමග ඇලීම් ගැටීම් ඇතිකර නොගනු ඇත.. මෙය සත්ධර්මයේ සඳහහන් අසාරය අසාරය ලෙසත් සාරය සාරය ලෙසත් ගැනීමයි..මේ ලෙස අරමුනු නිවැරදිව ගන්නා හට දැකීම දැකීමක් පමනක්ම වනු ඇත..ඇසීම ඇසීමක් පමනක්ම ද රස, ගඳ ,ස්පර්ශ දැනීම දැනීමක් පමනක්ම වනු ඇත..මෙය බාහිය පරිබ්‍රාජක තුමාට බුදු රජාණන් වහන්සේ දුන් උතුම් භාවනාවයි..ඔබ අපද අරමුනු ඒවාගේ මූලික ස්වභාවයෙන්ම ගෙන අවිද්යා තෘශ්නා දෙකෙන් මිදෙමු..සියලු සසර දුකින් මිදී ඒ අමා නිවනින් නිවී සැනසෙමු..ඔයල හැමෝටම තෙරුවන් සරනයි..!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment