පින්වත් මිතුරු මිතුරියනි..ඔන්න මේ පාර මම ඉක්මනින්ම ආවා ඔයාල හමු වෙන්න උතුම් ශ්‍රී සත්ධර්මය සමගින්..අපි මේ ජීවත් වෙනවා කියල මොකද කරන්නේ?ඔයාල මොකද හිතන්නේ?අපි ජීවත් වෙනවා කියල කරන්නේම දුකින් මිදීම සඳහා සැපක් හොයන එක නේද?ඒත් අපට සැපක් සැපක් හොයාගන්න පුලුවන් වෙනවාද?බැහැ..කිසි කෙනෙකුට මේ ලෝකය තුල ලෞකිකත්වයතුල අප හොයන සැප කිසිදාකවත් හොයාගන්න පුලුවන් වෙන්නෙ නෑ..මොකද්ද ඉතිං මේකට හේතුව?මේකට හේතුව තමයි අපි හැම දෙනාම සැප හොයන්නේ සැප නැති තැනක වීම..එහෙම සැප නැති තැනක සැප හෙවීමට හේතුව තමයි ලෞකිකත්වය තුල සැපක් තියනවා කියලා ගන්න අවිද්යාව..මෙන්න මේ නොදන්නාකම නිසාම නැති තැනක නැති දෙයක් හෙවීමේ ආශාව ඇතිවෙනවා..මේ ආශාව නිසාම හොයනවා හොයනවා ..ඒත් කවදාවත් හොයන දේ නම් හම්බ වෙන්නේම නෑ..මෙන්න මේකටම තමයි දුක කියල කියන්නේ..උදාහරනයක් කිව්වොත් ..කාන්තාරයක් මායිමක මිනිහෙක් ඉන්නවා..එයාට ඉස්සරහින් ඉමක් කොනක් නොපෙනෙන කාන්තාරයක් තියනවා..පිටිපස්ස පේත්තේ සරුසාර තන පිටියක් තියනවා..එක මදින් ලස්සන ගගකුත් ගලාගන යනවා..ඒත් මේ මිනිහට ඕව මොකුත් පෙනෙන්නෙ නෑ..ඒ මිනිහාට ඉස්සරහින් පෙනෙන්නෙ මහා කාන්තාරයක් විතරයි..ඔන්න ඔය වෙලවෙදී මේ මිනිහාට තදබල පිපාසයක් දැනෙනවා..ඉතිං ඒ මිනිහා බලනවා වතුර ටිකක් බොන්න තැනක් තියනවාද කියල..එතකොට ඒ මිනිහට පෙනෙනවා කාන්තාරෙ ඈත වතුර තියන තැනක්..වැවක් වගේ තැනක්..පිපාසය වැඩි කමට ඒ මිනිහා වේගෙන් දුවගන යනවා වතුර පෙනෙන දිහාවට..ඒත් කොච්චර දිව්වත් එයාට ඒ පෙනෙන වැවට කිට්ටු වෙන්නවත් බැරි වෙනවා..එයාට පෙනෙන්නෙ දුවන්න,දුවන්න ඒ වැව තව තව ඈතට යනවා වගෙයි..කාරනය මොකද්ද ඔහු වතුර හොයාගන දිව්වේ දිය මිරිඟුවක් පස්සේ..කොහොම උනත් ඔහුට හිතෙන්නේම තමන් දකින්නේ ඇත්තටම වතුර පිරිච්ච වැවක් ඈත තියන බවයි..මේක තදින්ම විස්වාස කරන තියනවාම කියලමයි..ඒක නිසා ඔහු නිකමටවත් පසුපස බලන්නේ ව්වත් නෑ..ඉතිං ඔහු කානාරයේ වතුර තිබේ කියන අදහස තියන කල්ම පසුපස බලන්නේ නෑ.,ඒතාක් කල්ම ඔහු පිපාසයෙන් මිදෙන්නෙත් නෑ..යම් කිසි දිනක යම් සත්පුරුශයෙක් ඔහුට හමු වෙනවා..හමු වෙලා කියනවා..ඔය පැත්තෙ වතුර නෑ..ඔයාට ඔය පෙනෙන්නේ දිය මිරිඟුවක්..ඕකට රැවටෙන්නෙ නැතිව ආපහු හැරිල බලන්න..ඔන්න පස්ස පැත්තෙ සරු බිමක් තියනවා..ඒකෙ ලස්සන ගඟකුත් ගලනවා..ඔයාට ඕන තරම් වතුර බොන්න පුලුවන් කියල.පිපාසෙන් පෙලෙන ඒ මිනිහා අර සත්පුරුශයාගේ වචන විස්වාස කලොත් ඔහු ආපහු හැරිල බලනවා..ඊට පස්සෙ ඔහුටම පෙනෙනවා ගස් වැල් තනකොළ වලින් පිරුන සරු මිම..ඔහු ආපහු හැරිල ඒ පැත්තට ගමන් කරනවා..ඔහුට ඉක්මනින්ම ඒ සරු බිමට ගිහින් තමන්ගෙ පිපාසය නිවා ගන්න පුලුවන් වෙනවා..මෙන්න මේ වගේම ත්Aඅමයි සාමන්ය මිනිහා ලෞකිකත්වය තුලම සැප හොයනවා..ඔහුට කවදාවත් සැප නම් ලැබෙන්නේ නෑ..ඒත් යම් දිනක ඔහුට කල්යාන මිතුරෙක් ලැබුනොත් ඒ සත්පුරුශයා පෙන්වාඅ දෙනවා මෙ සම්මුති ලෝකය තුල ඇත්තටම සැපක් නැති බවත් ඒකම සැපය නිවන පමනක් බවත්..ඒ සත්පුරුශගේ වචන විස්වාස කරන්න තරම් සද්ධාවක් ඒ මිනිහාට තිබුනොත් ඒ මිනිහා මේ ලෞකිකත්වාය තුල සැප සෙවීම අත් හැර ආර්ය මර්ගයට ඇවිත් අවසානයෙදී ඒ අමා නිවන් සුවයෙන් නිවී සැනසෙනවා..ඉතිං ප්න්වත් මිතුරු මිතුරියනේ අපත් උතුම් කල්යාන මිතුරකු ගේ ඇසුරෙන් ඒ උතුම් නිවන් මගට ඇතුලු වෙමු..ඔයාල අපි හැම දෙනාටම ඒ අමා නිවනෙන් නිවී සැනසේවා..ඔයාල හැමෝටම තෙරුවන් සරණයි...!
මායාවෙන් එහා
පින්වත් මිතුරු මිතුරියනි..ඔන්න මේ පාර මම ඉක්මනින්ම ආවා ඔයාල හමු වෙන්න උතුම් ශ්‍රී සත්ධර්මය සමගින්..අපි මේ ජීවත් වෙනවා කියල මොකද කරන්නේ?ඔයාල මොකද හිතන්නේ?අපි ජීවත් වෙනවා කියල කරන්නේම දුකින් මිදීම සඳහා සැපක් හොයන එක නේද?ඒත් අපට සැපක් සැපක් හොයාගන්න පුලුවන් වෙනවාද?බැහැ..කිසි කෙනෙකුට මේ ලෝකය තුල ලෞකිකත්වයතුල අප හොයන සැප කිසිදාකවත් හොයාගන්න පුලුවන් වෙන්නෙ නෑ..මොකද්ද ඉතිං මේකට හේතුව?මේකට හේතුව තමයි අපි හැම දෙනාම සැප හොයන්නේ සැප නැති තැනක වීම..එහෙම සැප නැති තැනක සැප හෙවීමට හේතුව තමයි ලෞකිකත්වය තුල සැපක් තියනවා කියලා ගන්න අවිද්යාව..මෙන්න මේ නොදන්නාකම නිසාම නැති තැනක නැති දෙයක් හෙවීමේ ආශාව ඇතිවෙනවා..මේ ආශාව නිසාම හොයනවා හොයනවා ..ඒත් කවදාවත් හොයන දේ නම් හම්බ වෙන්නේම නෑ..මෙන්න මේකටම තමයි දුක කියල කියන්නේ..උදාහරනයක් කිව්වොත් ..කාන්තාරයක් මායිමක මිනිහෙක් ඉන්නවා..එයාට ඉස්සරහින් ඉමක් කොනක් නොපෙනෙන කාන්තාරයක් තියනවා..පිටිපස්ස පේත්තේ සරුසාර තන පිටියක් තියනවා..එක මදින් ලස්සන ගගකුත් ගලාගන යනවා..ඒත් මේ මිනිහට ඕව මොකුත් පෙනෙන්නෙ නෑ..ඒ මිනිහාට ඉස්සරහින් පෙනෙන්නෙ මහා කාන්තාරයක් විතරයි..ඔන්න ඔය වෙලවෙදී මේ මිනිහාට තදබල පිපාසයක් දැනෙනවා..ඉතිං ඒ මිනිහා බලනවා වතුර ටිකක් බොන්න තැනක් තියනවාද කියල..එතකොට ඒ මිනිහට පෙනෙනවා කාන්තාරෙ ඈත වතුර තියන තැනක්..වැවක් වගේ තැනක්..පිපාසය වැඩි කමට ඒ මිනිහා වේගෙන් දුවගන යනවා වතුර පෙනෙන දිහාවට..ඒත් කොච්චර දිව්වත් එයාට ඒ පෙනෙන වැවට කිට්ටු වෙන්නවත් බැරි වෙනවා..එයාට පෙනෙන්නෙ දුවන්න,දුවන්න ඒ වැව තව තව ඈතට යනවා වගෙයි..කාරනය මොකද්ද ඔහු වතුර හොයාගන දිව්වේ දිය මිරිඟුවක් පස්සේ..කොහොම උනත් ඔහුට හිතෙන්නේම තමන් දකින්නේ ඇත්තටම වතුර පිරිච්ච වැවක් ඈත තියන බවයි..මේක තදින්ම විස්වාස කරන තියනවාම කියලමයි..ඒක නිසා ඔහු නිකමටවත් පසුපස බලන්නේ ව්වත් නෑ..ඉතිං ඔහු කානාරයේ වතුර තිබේ කියන අදහස තියන කල්ම පසුපස බලන්නේ නෑ.,ඒතාක් කල්ම ඔහු පිපාසයෙන් මිදෙන්නෙත් නෑ..යම් කිසි දිනක යම් සත්පුරුශයෙක් ඔහුට හමු වෙනවා..හමු වෙලා කියනවා..ඔය පැත්තෙ වතුර නෑ..ඔයාට ඔය පෙනෙන්නේ දිය මිරිඟුවක්..ඕකට රැවටෙන්නෙ නැතිව ආපහු හැරිල බලන්න..ඔන්න පස්ස පැත්තෙ සරු බිමක් තියනවා..ඒකෙ ලස්සන ගඟකුත් ගලනවා..ඔයාට ඕන තරම් වතුර බොන්න පුලුවන් කියල.පිපාසෙන් පෙලෙන ඒ මිනිහා අර සත්පුරුශයාගේ වචන විස්වාස කලොත් ඔහු ආපහු හැරිල බලනවා..ඊට පස්සෙ ඔහුටම පෙනෙනවා ගස් වැල් තනකොළ වලින් පිරුන සරු මිම..ඔහු ආපහු හැරිල ඒ පැත්තට ගමන් කරනවා..ඔහුට ඉක්මනින්ම ඒ සරු බිමට ගිහින් තමන්ගෙ පිපාසය නිවා ගන්න පුලුවන් වෙනවා..මෙන්න මේ වගේම ත්Aඅමයි සාමන්ය මිනිහා ලෞකිකත්වය තුලම සැප හොයනවා..ඔහුට කවදාවත් සැප නම් ලැබෙන්නේ නෑ..ඒත් යම් දිනක ඔහුට කල්යාන මිතුරෙක් ලැබුනොත් ඒ සත්පුරුශයා පෙන්වාඅ දෙනවා මෙ සම්මුති ලෝකය තුල ඇත්තටම සැපක් නැති බවත් ඒකම සැපය නිවන පමනක් බවත්..ඒ සත්පුරුශගේ වචන විස්වාස කරන්න තරම් සද්ධාවක් ඒ මිනිහාට තිබුනොත් ඒ මිනිහා මේ ලෞකිකත්වාය තුල සැප සෙවීම අත් හැර ආර්ය මර්ගයට ඇවිත් අවසානයෙදී ඒ අමා නිවන් සුවයෙන් නිවී සැනසෙනවා..ඉතිං ප්න්වත් මිතුරු මිතුරියනේ අපත් උතුම් කල්යාන මිතුරකු ගේ ඇසුරෙන් ඒ උතුම් නිවන් මගට ඇතුලු වෙමු..ඔයාල අපි හැම දෙනාටම ඒ අමා නිවනෙන් නිවී සැනසේවා..ඔයාල හැමෝටම තෙරුවන් සරණයි...!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment