සංසාර සිහිනය



චලන විත්‍රය

ඔන්න පින්වත් මිතුරු මිතුරියනේමම අදත් ආව උතුම් සත්ධර්මයෙන් බිඳක් ඔයාලත් එක්ක බෙදා ගන්න..ඉතිං මිතුරු මිතුරියනේ..ඇයි අපට සත්ධර්මයක් ඕකැ වෙන්නේ? අපිට සත්ධර්මයක් ඕන වෙන්නේ අපිට දුකක් තියන නිසානේ.. නේද?ඉතිං ඇයි අපට දුකක් ඇති වෙන්නේ?අපි හැමෝම වගේ දන්නව දුකට හේතුව තෘශ්නාව බව..අපි බොහොමයක් දෙනා හිතන්නේ අපට දැනෙන බාහිර අරමුනු නිසයි තෘශ්නාව රාගය ඇති වන්නේ කියල..ඒත් බුදු රජාණන් වහන්සේ දේශනා කරන්නේ ලෝකයේ විසිතුරු දේවල් තුල රාගය නැති බවත්  රාගය ඇති වන්නේ අප තුල ඇතිවන වැරදි සංකල්ප නිසා බවත් ය..දැන් අපි බලමු මේක වෙන්නේ කොහොමද කියල..ඇත්තටම අපෙ ඇසට පෙනෙන දේවල්මද අපි දකින්නේ කියල පොඩ්ඩ්ඩක් බලමු..ඔන්න අපි කඩේකින් පත්තරයාක් ගන්නාව බලන්න..අපි පත්තරේ පිටු පෙරලනකොට අපි රූපයක් දකිනව..ඒත් එක්කම අපට හිතෙනව ශා..! මේ අර නිලියනේ..කියල. ඔහොම හිතෙනවාත් එක්කම එය දකින කෙනාගෙ හිතේ අශාවක් උපදිනවා..ඒත් ඇත්තටම එයාගේ ඇස් වලට පෙනුනේ මොකද්ද?ඇත්තටම ඔහුට පෙනුනේ යම් යම් වර්න සහ හැඩතල විතරයි..ඔහු තුල තිබූ අවිද්‍යාව හේතුවෙනුයි පෙනුන දෙය තුල ඇත්තටම තිබුන දෙය නොදැක පුද්ගල ප්‍රතිරූපයක් මැව්නෙ..ඔන්න ඕකට තමයි අවියාව නිසා සංස්කාර හට ගන්නව ඒ අවිදාවෙන් හටගන්න සංස්කාර නිසා විඤ්ඤානය හට ගන්නවා කියන්නේ..අන්න විඤ්ඤානයෙන් තමයි පවතින තත්වය නොදැක නොපවතින පුද්ගල සංඤාවක් දැක්කේ..අන්න ඒ නිසම තමයි දැක්ක දෙය ගැන වටිනා කමක් දෙන්නේ..වටිනාකම් දීම නිසයි තෘශ්නාවක් හට ගන්නේ..අපි අපිට දැනෙන අරමුනුවල මූලික ස්වරූපයෙන්ම ගන්නවානම් ඒවා ද්‍රව්ය ,පුද්ගල සංඤාවන් නැති චලන චිත්‍ර පමනක් වනවා..එහෙම නැතිව අපට ලැබෙන අරමුනු අවිද්යාව තුලින් සංස්කරනය කොට ඒ නිසා හට ගන්නා විඤ්ඤානයක් තුලින් දැන ගත්තොත් අපට ඒ තුලින් පුද්ගලයන් සහ දෙවල් දැනෙනු ඇත..එවිට ඒ ඒ දේවල් වලට  වටිනාකම් දීම නිසා ඇලීම් ගැටීම් හටගනු ඇත..මෙය සත්ධර්මයේ සඳහන් පරිදි අසාරය සාරය ලෙස ගැනීමයි..මේ ලෙසට අසාරයම සාරය ලෙස ගන්නාතුරු කිසිවෙකුට අසාරයට ඇතිවන තෘශ්නාවෙන් මිදිය නොහැකි වනු ඇත..ඒ නිසාම දුකින් ද මිදිය නොහැකිවනු ඇත..යමෙක් ලැබෙන අරමුනු අවිද්යාව තුලින් සංස්කරනය නොකර මූලික ස්වභාවයෙන්ම ගන්නවානම් ඔහුට අරමුනු පුද්ගලයන් හෝ ද්‍රව්ය ලෙස නොහනෙගෙනු ඇත..අවිට ඔහු ඒවාට නො ඇලෙනු ,නොගැටෙනු ඇත.. මේ නිසාම ඒවා සමග ඇලීම් ගැටීම් ඇතිකර නොගනු ඇත.. මෙය සත්ධර්මයේ සඳහහන් අසාරය අසාරය ලෙසත් සාරය සාරය ලෙසත් ගැනීමයි..මේ ලෙස අරමුනු නිවැරදිව ගන්නා හට දැකීම දැකීමක් පමනක්ම වනු ඇත..ඇසීම ඇසීමක් පමනක්ම ද රස, ගඳ ,ස්පර්ශ දැනීම දැනීමක් පමනක්ම වනු ඇත..මෙය බාහිය පරිබ්‍රාජක තුමාට බුදු රජාණන් වහන්සේ දුන් උතුම් භාවනාවයි..ඔබ අපද අරමුනු ඒවාගේ මූලික ස්වභාවයෙන්ම ගෙන අවිද්යා තෘශ්නා දෙකෙන් මිදෙමු..සියලු සසර දුකින් මිදී ඒ අමා නිවනින් නිවී සැනසෙමු..ඔයල හැමෝටම තෙරුවන් සරනයි..!

මායාවෙන් එහා

පින්වත් මිතුරු මිතුරියනි..ඔන්න මේ පාර මම ඉක්මනින්ම ආවා ඔයාල හමු වෙන්න උතුම් ශ්‍රී සත්ධර්මය සමගින්..අපි මේ ජීවත් වෙනවා කියල මොකද කරන්නේ?ඔයාල මොකද හිතන්නේ?අපි ජීවත් වෙනවා කියල කරන්නේම දුකින් මිදීම සඳහා සැපක් හොයන එක නේද?ඒත් අපට සැපක් සැපක් හොයාගන්න පුලුවන් වෙනවාද?බැහැ..කිසි කෙනෙකුට මේ ලෝකය තුල ලෞකිකත්වයතුල අප හොයන සැප කිසිදාකවත් හොයාගන්න පුලුවන් වෙන්නෙ නෑ..මොකද්ද ඉතිං මේකට හේතුව?මේකට හේතුව තමයි අපි හැම දෙනාම සැප හොයන්නේ සැප නැති තැනක වීම..එහෙම සැප නැති තැනක සැප හෙවීමට හේතුව තමයි ලෞකිකත්වය තුල සැපක් තියනවා කියලා ගන්න අවිද්යාව..මෙන්න මේ නොදන්නාකම නිසාම නැති තැනක නැති දෙයක් හෙවීමේ ආශාව ඇතිවෙනවා..මේ ආශාව නිසාම හොයනවා හොයනවා ..ඒත් කවදාවත් හොයන දේ නම් හම්බ වෙන්නේම නෑ..මෙන්න මේකටම තමයි දුක කියල කියන්නේ..උදාහරනයක් කිව්වොත් ..කාන්තාරයක් මායිමක මිනිහෙක් ඉන්නවා..එයාට ඉස්සරහින් ඉමක් කොනක් නොපෙනෙන කාන්තාරයක් තියනවා..පිටිපස්ස පේත්තේ සරුසාර තන පිටියක් තියනවා..එක මදින් ලස්සන ගගකුත් ගලාගන යනවා..ඒත් මේ මිනිහට ඕව මොකුත් පෙනෙන්නෙ නෑ..ඒ මිනිහාට ඉස්සරහින් පෙනෙන්නෙ මහා කාන්තාරයක් විතරයි..ඔන්න ඔය වෙලවෙදී  මේ මිනිහාට තදබල පිපාසයක් දැනෙනවා..ඉතිං ඒ මිනිහා බලනවා වතුර ටිකක් බොන්න තැනක් තියනවාද කියල..එතකොට ඒ මිනිහට පෙනෙනවා  කාන්තාරෙ ඈත වතුර තියන තැනක්..වැවක් වගේ තැනක්..පිපාසය වැඩි කමට ඒ මිනිහා වේගෙන් දුවගන යනවා වතුර පෙනෙන දිහාවට..ඒත් කොච්චර දිව්වත් එයාට ඒ පෙනෙන වැවට කිට්ටු වෙන්නවත් බැරි වෙනවා..එයාට පෙනෙන්නෙ දුවන්න,දුවන්න ඒ වැව තව තව ඈතට යනවා වගෙයි..කාරනය මොකද්ද ඔහු වතුර හොයාගන දිව්වේ දිය මිරිඟුවක් පස්සේ..කොහොම උනත් ඔහුට හිතෙන්නේම තමන් දකින්නේ ඇත්තටම වතුර පිරිච්ච වැවක් ඈත තියන බවයි..මේක තදින්ම විස්වාස කරන තියනවාම කියලමයි..ඒක නිසා ඔහු නිකමටවත් පසුපස බලන්නේ ව්වත් නෑ..ඉතිං ඔහු කානාරයේ වතුර තිබේ කියන අදහස තියන කල්ම පසුපස බලන්නේ නෑ.,ඒතාක් කල්ම ඔහු පිපාසයෙන් මිදෙන්නෙත් නෑ..යම් කිසි දිනක යම් සත්පුරුශයෙක් ඔහුට හමු වෙනවා..හමු වෙලා කියනවා..ඔය පැත්තෙ වතුර නෑ..ඔයාට ඔය පෙනෙන්නේ දිය මිරිඟුවක්..ඕකට රැවටෙන්නෙ නැතිව ආපහු හැරිල බලන්න..ඔන්න පස්ස පැත්තෙ  සරු බිමක් තියනවා..ඒකෙ ලස්සන ගඟකුත් ගලනවා..ඔයාට ඕන තරම් වතුර බොන්න පුලුවන් කියල.පිපාසෙන් පෙලෙන ඒ  මිනිහා අර සත්පුරුශයාගේ වචන විස්වාස කලොත් ඔහු ආපහු හැරිල බලනවා..ඊට පස්සෙ ඔහුටම පෙනෙනවා ගස් වැල් තනකොළ වලින් පිරුන සරු මිම..ඔහු ආපහු හැරිල ඒ පැත්තට ගමන් කරනවා..ඔහුට ඉක්මනින්ම ඒ සරු බිමට ගිහින් තමන්ගෙ පිපාසය නිවා ගන්න පුලුවන් වෙනවා..මෙන්න මේ වගේම ත්Aඅමයි සාමන්ය මිනිහා ලෞකිකත්වය තුලම සැප හොයනවා..ඔහුට කවදාවත් සැප නම් ලැබෙන්නේ නෑ..ඒත් යම් දිනක ඔහුට කල්යාන මිතුරෙක් ලැබුනොත් ඒ සත්පුරුශයා පෙන්වාඅ දෙනවා  මෙ සම්මුති ලෝකය තුල ඇත්තටම සැපක් නැති බවත් ඒකම සැපය නිවන පමනක් බවත්..ඒ සත්පුරුශගේ වචන විස්වාස කරන්න තරම් සද්ධාවක් ඒ මිනිහාට තිබුනොත් ඒ මිනිහා මේ ලෞකිකත්වාය තුල සැප සෙවීම අත් හැර ආර්ය මර්ගයට ඇවිත් අවසානයෙදී ඒ අමා නිවන් සුවයෙන් නිවී සැනසෙනවා..ඉතිං ප්න්වත් මිතුරු මිතුරියනේ අපත් උතුම් කල්යාන මිතුරකු ගේ ඇසුරෙන් ඒ උතුම් නිවන් මගට ඇතුලු වෙමු..ඔයාල අපි හැම දෙනාටම ඒ අමා නිවනෙන් නිවී සැනසේවා..ඔයාල හැමෝටම තෙරුවන් සරණයි...!